Het werken is begonnen :)

Ollâ,

Het is alweer een week geleden dus wel weer tijd voor een nieuwe blog. Nou ik heb deze genoeg meegemaakt om over te schrijven. Ik schrijf nu, zaterdag, mijn blog terwijl ik het nog niet kan plaatsen omdat er nog geen internet is. Ja ze hebben al wel internet aangesloten bij het toekomstige huis van Dick en Anita. Maar die doet het niet meer omdat het vannacht geonweerd heeft. Men wat een klappen :O.
En terwijl de Nederlanders lopen te mopperen over regen waren ze hier heeel blij dat het vannacht eindelijk heeft geregend! Dus ik zou zeggen niet zo mopperen denk maar aan de boeren hier, die er op stonden te wachten!

Afgelopen weekend, mijn eerste weekend, hebben we niet zo heel veel gedaan, Dick, mijn stagebegeleider, was ziekjes.. Hij had wat verhoging. N Braziliaan schrok zich kapot: ‘zijn jullie wel naar het ziekenhuis gegaan?! ‘ ‘Uuuh nee joh, hij had verder niks’. Nou hier in Brazilië gaan ze dus al bij een verhoging naar het ziekenhuis. Ook omdat je niet weet waarom je ziek bent geworden misschien ben je wel gestoken door iets of wat. Maar t viel gelukkig allemaal mee met Dick.

Maandag begon voor mij officieel mijn stage hier in Brazilië. ’S Ochtends had ik mijn eerste overleg hier met Robert Smits, hij is directeur van vereniging REMER. Vereniging REMER heeft verschillende projecten in Brazilië waaronder het kinderproject Sitío Shalom, waar ik vlakbij woon.
Met Roberts Smits hebben we dingen door besproken voor de toekomstige Pousada die Dick en Anita opgaan zetten. Met deze Pousada willen ze kinderen van het kinderproject een soort van maatschappelijke stage aanbieden.
Dinsdagochtend hadden we al een overleg met een eventuele aannemer. We begonnen het gesprek over koetjes en kalfjes waar ik al snel dacht huppa to the point we hebben meer te doen vandaag.. Maar zo werkt dat niet hier. Ga je hier zaken doen, ben je zo 3 gespreken verder voordat je eindelijk over de zaken gaat praten waarvoor je bij elkaar bent. De eerste gesprekken gaan over vrouw, kinderen, vee, huis, hobby’s etc..

Woensdag moesten we naar Juz a Fora, we konden meerijden met de chauffeur van het kinderproject. Dick en Anita moeten een soort van burgerservice nummer aanvragen. Zonder dit nummer kun je veel dingen niet kopen, zoals spullen voor hun huis. Gelukkig mochten ze het pasje lenen van een Nederlander die in Pequeri woont. Maar wij dus op weg naar een soort van gemeentehuisachtig iets komen we daar aan moesten we eerst naar het postkantoor om te betalen en dan mochten we weer terug komen. Oke, yes daar hebben we zin in. Op naar de andere kant van de stad. Bij het postkantoor aangekomen praat de chauffeur wat met de beveiliger, vertelt met nadruk dat wij buitenlanders zijn, beveiliger wijst naar iemand waar we naar toe moeten gaan. Je moet het voor je zien dat je naar het gemeentehuis gaat en je een nummer trekt en geduldig moet wachten en er ineens buitenlanders binnen komen die voorgang krijgen. Dat gebeurde er dus. Raar.. wel gastvrij naar ons als buitenlanders toe moet je dan maar denken. ;)
Na dat we het bewijs hadden zouden moest de chauffeur de kinderen weer ophalen en moest weer terug naar Pequeri. Wij zijn toen de stad ingegaan, en hebben later de bus terug genomen.

Donderdagochtend hadden we overleg met de coördinatrice van het kinderproject, na dit gesprek heb ik veel dingen kunnen doen voor mijn plan. Tijdens het gesprek kwam er ineens een ambulance het terrein op. Er ontstond lichte paniek, een ambulance komt alleen als er echt iets ergs is gebeurt. Woensdagavond om half zijn er drie nieuwe jongetjes gekomen op het kinderproject van 2,4 en 6 jaar. Het jongste jochie had een longontsteking en uitdrogingsverschijnselen. Hij moest dus snel naar het ziekenhuis. Smiddags ontstond er weer paniek, het jongetje kon niet geholpen worden omdat zijn documenten niet op orde waren. De medewerkers hebben alles op alles gezet om de documenten op orde te stellen zodat het jongetje geholpen kon worden. En gelukkig hij is zaterdag thuis gekomen.

Vrijdag heb ik geholpen met het verven van het huis van Dick en Anita. Aan het eind van de middag gingen we naar boven naar het kinderproject. Geweldig die kinderen! Zo mooi om te zien dat de nieuwe kinderen worden opgevangen door kinderen die al langer hier wonen.
Mijn naam uitspreken is moeilijk voor ze, dus was het Jan Jan.. Dan moest ik met de ene rondslingeren, rennen met de volgende, weer een ander klom steeds op me net een aapje. Ik kon ’s avonds wel slapen ;)!
Toen was het alweer weekend. Een weekend zonder internet.;) Vanavond, zaterdagavond, gaan we eten bij een Nederlander die is getrouwd met een Braziliaan.

Zondagavond gingen we naar de kerk, wat een beleving. Wij zouden een aantal jongeren meenemen van het kinderproject. Dick zou rijden in de combi. Eerst moest de combi opgehaald worden, daarna inladen maar.. nou die combi zat vol.. een aantal jongeren bleek niet te kloppen. Er gingen er iets van 13 mee. De kerkdienst was ook erg bijzonder om mee te maken, en ik had gelijk een vriendinnetje. ;) Ik had pen en papier mee, voor het geval ik me zou vervelen, dat vond dat meisje reuze interessant en klom al snel bij mij op schoot. T was n schatje!

Ik weer hard aan de slag en genieten van de kinderen en het lekkere weer!

Liefs Jantine