De dubbele kanten van Rio de Janeiro

De weekenden Rio de Janeiro zijn voorbij, mijn laatste week is aangebroken tijd voor een nieuw verslag.

(Vorige week) woensdag 30 april vertrokken we richting Rio. Ik had me al wat voorbereid door de verhalen. Het huis waar we sliepen stond pal naast een drukke drie-baans weg, dat betekend dus maximale stof.
De deur ging open, we keken tegen een steile trap aan vol met stof. Boven aangekomen lopen we naar de ‘woonkamer’. Oeps splaatsss.. een dode kakkerlak. Weer een trap omhoog, het hoekje om en daar stond ik in een smalle gang. Een mooie zwarte vloer dacht ik, totdat ik een paar stappen had gezet en weer achterom keek. Die vloer was dus helemaal niet zwart maar een licht bruine kleur, maar mijn slippers hebben wel een leuke afdruk kwam ik achter ;). Dus gelijk maar aan de schoonmaak. Poeef nu snap ik waarom ze mond en neus kapjes hebben verzonnen.
Maar boven dat heb ik de eerste nacht prima geslapen, op den duur hoor je auto’s bussen niet meer en dan zakken je ogen vanzelf dicht.

Smorgens hebben Anita en ik de douche en de wc schoongemaakt, je wil toch een beetje fatsoenlijk douchen in plaats van nog zwarter onder de douche vandaan komen dan voordat je eronder ging. Het harde werken werd beloond met een paar heerlijke boordjes en een kopje koffie. Jaja ik drink sinds kort koffie, zoals moeders zei: je wordt wel een grote meid.
Koffie zetten in een huis waar je niet zoveel hebt is een avontuur. Een pannetje op het vuur dat kon gelukkig. Maar een koffiezetapparaat heb ik sinds mijn vertrek uit NL niet meer gezien, zullen ze hier vast wel hebben maar dat hoort dan bij de rijke mensen. Maar waar een lege cola fles dan al niet handig voor is; de bovenkant eraf snijden die kan dan dienen voor het filterhouder, de onderkant is dan de ‘opvangbak’. Het filterhouder zet je dan in de opvangbak steek er een mes doorheen zodat de filterhouder er niet doorheen zakt. Het duurt even maaaaaar, dan heb je ook wat.

Na het ontbijt vertrokken we naar het strand Copacabana (een van de bekendste stranden van Rio) , het was nog vroeg maar dat mocht de pret niet drukken om een duik te nemen. En wat een golven! Super gaaf, die vind je bij de Noordzee niet. Aan het einde van de ochtend hebben we onze spullen weer opgepakt en zijn we opzoek gegaan naar een leuk eettentje. Na het vullen van onze magen zijn we weer terug gegaan richting het strand en hebben we Copacabana afgelopen naar het volgende strand Ipanema. Hier waren de golven nog woester en was de omgeving nog mooier. Alleen sta je er met een heel dubbel gevoel. Voor je zie je een prachtige zee, achter je bevinden zich mega luxe hotels, links mega mooie rotsen waar je aan het einde van de dag een hele mooie zonsondergang hebt en dan rechts; een grote berg waar de bergwand ‘bedekt’ is met allemaal kleine huisjes oftewel een grote favela. Dit geeft het verblijf in Rio een dubbel gevoel, want dit zie je in heel de stad.
De volgende dag bezochten we een beroemde trap, deze trap is helemaal betegeld met allerlei kleuren en steentjes (zelfs Delfs blauw). Voordat we daar waren moesten we een straat door waar we een heroïnehoertje tegen kwamen, drugsdealers etc. Het ergste vond ik nog dat dat meisje niet veel ouder was dan mij. Je bent dus 18, bent geboren in een rotsituatie ; geen geld. De eerste jaren in je kindertijd ga je nog naar school, maar snel laat je dat ook al achter je om geld binnen te krijgen voor je familie. Of zelfs nog erger om geld voor jezelf te verdienen. Uiteindelijk rol je zo snel in een leven dat beheerst wordt door drugs en heroïne. Wat uiteindelijk leid tot het verkopen van je lichaam voor je verslaving.
Het ergste is dan nog, de trap barst van de toeristen terwijl er NIET wordt omgekeken naar deze meiden, NIET wordt omgekeken naar de onder invloed hangende jongeren.
Al snel wordt er gedacht en helaas ook gezegd, ACH is hun EIGEN SCHULD. Nou ik heb helaas met eigen ogen gezien dat het NIET hun eigen schuld is, maar dat de situatie erom vraagt. Al zouden al die mensen maar een klein bedrag geven aan een stichting of iets dergelijks die de situatie dragelijker maken voor deze jongeren, die deze jongeren van de straat proberen te houden door activiteiten aan te bieden. Zeker met het oog op het komende WK, miljarden euro’s worden er ingepompt maar er wordt niet omgekeken, men hoeft maar één kant op te kijken of je ziet een favela… Om hier gelijk op in te haken, afgelopen week ben ik weer in Rio geweest waar ik de favelas heb bezocht. We hebben foto’s gemaakt voor de favelacup die gaat komen als tegenhanger voor het WK, er worden beker voetbalwedstrijden georganiseerd voor verschillende favela’s. Elke favela die mee doet heeft een tenue van een Nederlandse club. Zie voor meer informatie : https://www.facebook.com/favelacup?ref=ts&fref=ts

Bij de ingang van een favela stond de vredespolitie met grote geweren nou ik overdrijf niet maar bijna net zo groot als dat ze zelf zijn. Je durft ze niet eens aan te kijken bang dat je iets verkeerds uitdrukt en ze dan met dat ding op je af komen lopen.
De laatste favela waar we waren was nos aan het filmen voor het jeugdjournaal om het leven van een voetballer in een favela te laten zien. In deze favela heb ik dingen gezien die je niet snel zal vergeten. Jongetjes (5-9 jaar); vel over bot en tijdens het maken van een foto het teken van de drugsbende maakten. Een meisje dat stond te snuiven. Drugsdealers die drugs kwamen bezorgen. En op de terugweg naar beneden in een klein kamertje stond een grote witte zak, oftewel het punt waar de drugs staat opgeslagen. Beneden aangekomen aan de overkant van de weg, bij een klein kappertje, stond een jongen (ongeveer 14 jaar) op de uitkijk of er niks of iemand aankomt die ook maar iets of wat verdacht is om de drugsdealers van kant te maken.

Vrijdagavond tijdens het lezen van een spannend boek opgeschrikt worden door een mega harde knal (waarschijnlijk geweerschoten), wat jammer genoeg niet bij één knal bleef. Een half uur later weer één. En later op de avond nog een aantal.

En wat dan het dubbele is zaterdag bezochten we het Christusbeeld, super gaaf en super hoog. Tijdens de rit naar dit beeld keken we op een favela, rijk gezin zat voor me moeder wijst oh kijk kinderen dat is nou een favela en zonder blikken of blozen draaien ze hun hoofd om. Het is dat ik geen geld boom heb, maar anders had ik elk gezin in de favela een stekje gegeven.

Even over mijn toeristische verhalen, ik ben dus bij het Christusbeeld geweest. Woooow wat is dat gaaf! Je kijkt over heel Rio heen. We hadden ontzettend geluk met het weer, voordat we gingen regende het, toen we bij het beeld waren was het droog. En op het moment dat wij het busje weer uitstappen beneden regende het weer. Verder hebben we een mooi strand bezocht bij de Suikerbroodberg ook een grote toeristische trekpleister. En hebben we een hippiemarkt bezocht.

Het waren indrukwekkende dagen, heel dubbel. Rio is een stad waar ik niet graag zou leven. De duistere machten zijn op sommige plekken gewoon voelbaar, je krijgt er spontaan kippenvel. Het ergste vind ik nog dat de bevolking donders goed (sorry voor mijn woorden, maar kan er echt boos om worden) weet dat deze stad een grote keerzijde heeft doet NIEMAND er wat mee….

Ik snap ook niet waarom mensen in Rio roken na het inademen van de smog heb je al genoeg binnen, poeeh. Last van m’n keel nu ik weer terug ben in Pequeri. Ik ben dus maar wat blij dat ik weer in Pequeri ben, al heb ik zeker ook mooie momenten meegemaakt in Rio.

De dagen tussen de twee weekenden Rio heb ik volop gewerkt aan mijn verslag, net zoals vandaag. Morgen, dinsdag, moeten de laatste dingen nog toegepast worden. En dan is het in Nederland nog een kwestie van het laatste afronden en dan klaar! 

Toen ik terug kwam uit Rio werd er gezegd, uuh woensdag mag je niks afspreken. Je moet om half 8 klaar staan, goede schoenen aan doen en vest meenemen en oja ook nog zwemkleren. Ik ben dus ontzettend benieuwd wat ik ga doen ;)
Verder staan de laatste dagen in het teken van nog een paar dingen halen, afronden, tas inpakken en afscheid nemen. Ja het einde komt nu echt in zicht, helaas. Natuurlijk heb ik ook zin om weer naar huis te gaan en mijn familie en vrienden weer te zien! Dubbel is het, jullie weten welke dubbel ik bedoel. ;)!

Dit zal mijn laatste verslag zijn vanuit Brazilië, ik vond het erg fijn om jullie reacties, berichten en kaarten te ontvangen (ja ik heb in mijn een-na laatste week kaarten ontvangen, super leuk! ). Bedankt hiervoor! Ik spreek jullie weer in Nederland .

Heel veel liefs Jantine

Ps: heb ik je nieuwsgierig gemaakt van wat het doel is achter mijn plan bezoek deze website dan is een keer : www.geefmijleven.nl , en mocht je die ene euro over hebben stort de rekening van de stichting. Je hebt kunnen lezen wat er mee gedaan kan worden.