Dé woeste rit door de bergen

Lieve mensen! 

Zo wat kan de tempratuur hier ineens omslaan. Zondag hoefde je geen stap te zetten om het warm te krijgen, het was namelijk overal warm. ’S Avonds uit de kerk stromen we bijna weg door de regen, een lekkere verkoeling.
Maandagochtend wordt ik wakker, kijk ik door mijn raam naar buiten.. Hellllup, het lijkt wel of ik in Nederland ben met dat trieste weer. Daarvoor kwam ik niet naar Brazilië. Terwijl ik nu een begin aan het maken ben van mijn blog zit in mijn dikke vest, prachtige sokken en tjah.. mijn pantoffels liggen nog thuis dus dan maar met mijn mooie te hoge sokken in m’n teenslippertjes. Kan en mag natuurlijk niet op witte sokken buiten lopen..
Achja ik zit hier niet voor de mooiigheid. ;)

Afgelopen week hebben we een aantal pousadas bezocht voor mijn onderzoek. Wat een avontuur.
Vorige week donderdag waren we in het dorpje Petropolis, de plek van oude mooie gebouwen. Na wat rondrijden zagen we een pousada. Na het parkeren van de auto en wat vragende blikken heen en weer, ‘gaan we er echt zomaar naar binnen lopen? Zullen ze dat wel op prijs stellen? Ach we zien het ook wel’
Nou maar goed dat we naar binnen zijn gegaan, wat een gastvrije mensen! We hebben een hele rondleiding gehad door de pousada, we weten nu alle ins en outs van die pousada. Uiteindelijk liet die beste man ook zijn eigen huis zien, een 120 jaar oude huis. Waaauw dat was echt een mooi huis, een marmeren bad veel dingen koper! Echt super gaaf! Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor ;).
Na een afscheid hebben we wat rond gereden in het centrum van de stad, ergens lekker gegeten en onze weg vervolgd naar een soort pousada waar we zouden overnachten.
Oeeh, ookal denken veel mensen dat een soort vakantie is, nou vrijdag had ik pas een vakantiegevoel.. wil wel vaker zo’n onderzoek doen, helemaal niet verkeerd.
Na een heerlijk ontbijt, hebben we een duik genomen in het zwembad. Heerlijk lekker zwemmen, genieten van de zon! - Alvast bij tanken om de hele middag in de auto te zitten, wat we toen nog niet wisten.- En dat al om half 10 in de morgen. Want voor 11 moesten we uitgecheckt zijn. Dus om 11 uur stapten we in de auto om door te gaan naar het volgende dorpje: Itaipaiva. Een super leuk dorp totaal niet Braziliaans. Het leek meer op een ski-dorp, maar dan met zon ;). Na wat bezoeken aan winkels stapten we met een volle maag in de auto om opzoek te gaan naar pousadas in dit dorp.
Volgens internet moeten er hele mooie pousadas in Itaipaiva zitten, maar die hebben we niet gevonden.
Maar naar lang genoeg rijden kom je in andere dorpen ook wel wat tegen. Twee pousadas naast elkaar, een weg omhoog met een groot ijzeren hek ervoor. Mmm nee dat leek niet uitnodigend en niet iets wat we zochten. Dus hup auto weer in en door. -Het was niet erg om in de auto te zitten we konden genieten van een prachtig uitzicht door de bergen, langs kleine dorpjes, echt leuk om te zien.-
En ja ineens een bordje Pousada ‘weet de naam niet meer’ naar rechts. Soow dat was een avontuur, we sloegen rechtsaf en begonnen gelijk met een steil weggetje. Naar een poosje kachelen naar boven weer een bordje : 4km Pousada ‘blabla’. Poeeeh dachten we maar de nieuwsgierigheid won het. De wegen, nouja lees gerust het weggetje, werd steeds steiler. Af en toe passeerden we een huis, ja er wonen dus hier ook mensen die deze klim elke dag moeten maken.
En daar was het moment, men ik heb angsten uit gestaan. Een achtbaan is er nog niks bij! We reden omhoog en stonden op het punt dat we een stukje naar beneden moesten… maaar we konden de weg niet meer zien, zo steil. Tjah we zouden toch door moeten we waren er namelijk bijna. Dus alle drie hangend uit het raam om iets te kunnen zien reden we langzaam naar beneden. Yes dacht we hebben het gehaald, maar tegelijkertijd schoot er door mijn hoofd ‘HELP de terugweg moeten we er ook weer langs.’
Nog één bocht en daar stond het bordje Pousada ‘blabla’ met een peil naar boven. Al kijkend om ons heen ‘oh moeten we de auto dan hier neer zetten’ Nee dus. Iets verderop stond een bord : ‘in de eerste versnelling naar boven’. Oeps, weer zo’n steile weg. Al bijtend op het puntje van mijn tong bereikten we de pousada. WOOW! De rit ben je snel vergeten, wat een prachtige omgeving. Een zwembad met water vanuit de rotsen, mooie bomen, heerlijke frisse lucht. Het was echt prachtig zelden zo’n mooi stukje op deze aardbol gezien! Ja nu begrijp ik waarom mensen die hele tocht naar boven er voorover hebben!
We hadden al tegen elkaar gezegd, we gaan heeel hard lachen als het daar boven een grote flop is.. in tegen stelling tot dat stonden we allen met een mond vol tanden eventjes te genieten. Ook werden we hier heel gastvrij ontvangen, weer een rondleiding nee dit keer het huis niet ;).
Zo dat was me een dag wel, met ontzettend veel informatie keerden we weer terug naar Petropolis waar we nog meer mensen op moesten pikken om vervolgens weer terug te gaan naar Pequeri (2/2,5 uur rijden).

Het begint nu ook door te dringen dat ik alweer op de helft ben. Wat is de tijd gevolgen, het wordt dus volop genieten van de laatste 5 weken. De komende twee weken zal ik mijn verslag bij werken, hopend dat ik de offertes van bedrijven in ontvangst mag nemen.. zodat ik deze kan verwerken in het Businessplan. Daarna mag ik weer de toerist uit hangen. Een lang weekend Rio staat dan op de planning. Kijk er nu al naar uit, ze zeggen of je vind de stad geweldig óf helemaal niks. Ik ben benieuwd.

Ik hoop de komende twee weken ook meer tijd te kunnen investeren in de kinderen van het kinderproject. Spelletjes spelen, hele middag ‘papagaaitje leef je nog zingen’. Vooral het woordje poeef aan het einde van het liedje doet het hem helemaal! Geweldig die gezichtjes! 

Doordat ik nu hier al wat langer ben beginnen mensen ook meer contact te maken. Zoals in de kerk kwam er zondag een meisje van ongeveer mijn leeftijd naar me toe. Ik heb een kort gesprekje met haar kunnen voeren. Was erg leuk!

Ik ga er mee stoppen, de klok tikt door wat mijn maag ook door heeft. Inderdaad etenstijd! ;)
maar wees niet getreurd volgende week komt er weer een nieuw verhaal met vast wel weer nieuwe belevenissen! Heel veel liefs vanuit Brazilië met op dit moment het soort van Nederlands weer..