Back to basic

Hoihoi,

Het is alweer eventjes geleden, dus weer tijd voor een blogje! Wat gaat de tijd snel, ik zit hier nu al 4 weken. En moet nog genoeg dingen doen de komende weken. Voor ik het weet ben ik weer terug.

Vorige week maandagmiddag ging ik met volle enthousiasme kijken bij de muziekles van de jongens. Het klonk geweldig! Echt leuk om te zien dat deze jongeren een kans krijgen om dingen te leren. Ik merkte al wel dat de oudere jongens, en dan hebben we het over een leeftijd van 14/15, wat lacherig waren en grapjes maakten. Maarja ik versta er niks van dus ik dacht ach laat ze lekker gaan.
Maar de volgende dag heeft de coördinatrice Anita aangesproken met het bericht; dat mij het verbod is opgelegd om activiteiten van de jongeren bij te wonen. Wat bleek nou, de jongens hebben elkaar de kop gek gemaakt en waren naar de les net stuiterballen.. Het was even slikken.. Maar zo wordt je wel gelijk met je neus op de feiten gedrukt. Dit is dus de cultuur hier. Voordat ik hier kwam is mij al wel het een en ander verteld dat ik op moest passen met mijn kleren etc. Vanaf nu ga ik gewoon in een boerka pak naar boven ;)
Maar gelukkig mag ik wel met kleine kinderen dollen. En zie ik zondag alle jongeren, wat erg gezellig is! [Er lopen gelukkig ook nog hele vriendelijke jongeren rond hoor ;)]

Ik kan die jongens ook niet veel kwalijk nemen, ze hebben veel meegemaakt. ‘De grootste macho’, n geweldige jongen die je lekker kunt klieren, komt van de straat af. Hij heeft een hele andere geschiedenis achter zich dan dat ik heb. Ik heb wel eens snoepjes gestolen uit de kast van mijn moeder [bij deze ma ;)], maar stelen omdat ik anders sterf van de honger kunnen wij ons toch niet voorstellen??! Zo zit de realiteit helaas wel in elkaar.. En dat is natuurlijk niet enige dat er heeft afgespeeld in zulke levens, vaak zijn deze jongern seksueel misbruikt en kennen ze geen normen en waarden. Dit omdat het ze gewoon niet bijgebracht is.

Verder heb ik de dinsdag lekker hard kunnen werken aan mijn businessplan, onderzoek gedaan en dingen kunnen herschrijven. Nu zie ik hoe alles hier werkt dan blijkt dat het hier toch anders werkt dan in Nederland.

Als het hier regent en onweert dan gaat het er ook hard aan toe, zoals dinsdag. Ik moest mij nog douchen.. Maar douchen onder douche terwijl het onweert is niet zo lekker. En daarnaast de regendruppels vallen sneller naar beneden dan de waterdruppels uit de douche.
Het ene woord bluf heeft mij over de streep getrokken en heb ik mij heerlijk in de regen gedoucht!
Rond een uur of 9/ half 10 was het onweer al een stuk weggezakt, maar dat mocht de pret niet drukken. Je raad het al; stroom uit. Tja in Nederland hup aggregaat aan en je hebt weer licht. Helaas werkt dat hier iets anders. Ach spelletjes doen bij kaarslicht is ook niet verkeerd.
De volgende ochtend hadden we nog steeds geen stroom, trouwens de hele straat had geen stroom. Verschillende telefoontjes zijn gepleegd en ja het zou gemaakt worden voor 15:00. Maar dat betekend wel dat ik maximaal 1,5 uur aan mijn verslag etc. kon werken, je kan het leven van een laptop helaas niet reanimeren. Deze was dus kats leeg op een gegeven moment. Nouja dan maar weer aan het schilderen, ook niet erg om te doen.
De klok tikte al gauw 15:00, en inderdaad nog steeds hadden we geen bezoek gehad van de elektriciteitsman.. We zijn in ieder geval heel wat ervaringen rijker; koken in het donker (het wordt hier om 6 uur al donker en Brazilianen eten s avonds heel laat.), douchen onder een steenkoude douche (helaas regende het niet weer, ik had er nog zo op gehoopt)..
En als je een beetje kunt rekenen, dan weet je al dat we al 24 uur zonder stroom zaten.. De volgende ochtend, donderdag morgen, hadden we eindelijk stroom. Maarja hier had ik niet zoveel aan, wij gingen die dag weg tot zaterdag.

Vanaf donderdag tot zaterdag hebben we overnacht in een Pousada, dit was voor mijn onderzoek. En ik ben zeker veel te weten gekomen! De mensen waren heel gastvrij en hebben de hele vrijdagochtend met ons gepraat over het oprichten van een Pousada, wat moet je in huis halen om het tot een succes te laten worden.
Daarnaast heb ik judo les gehad. Hihi wij kwamen daar donderdag aan, die lieve meneer daar wou mijn tas pakken. En ik zei ah nounou (nee nee) i am a strong woman. Ik moest mij dus bewijzen bij het judoën, wat me aardig goed is gelukt! 

Zondag was een rustig dagje, we gaan hier ’s avonds naar de kerk. En omdat dat de enigste dienst van de week is duurt hij ook gelijk lang genoeg. Gisteren gingen we om kwart voor 7 weg, met 8 minuten sta je dan in de kerk, en kwamen we rond 10:15 weer thuis. Ondanks dat ik er niks van versta zijn het mooie diensten om mee te maken! De kerk is niet groot, maar het is geweldig om te zien hoe enthousiast iedereen is.
Elke zondag rijden wij naar de kerk met de combi van het kinderproject. Gisteren hadden we niet aangegeven dat we naar de kerk gingen, dus niemand had erop gerekend. Maar het is geweldig om te zien dat we in een paar minuten toch nog met een mooi vol busje naar de kerk reden.

Terwijl ik dit aan het schrijven ben komt de fietsenmaker fietsen brengen voor Dick en Anita. Haha wat een tafereel. De ketting van Dick ligt er gelijk af. Wat blijkt; heeft die beste man die fiets zo uit de winkel meegenomen en niet eventjes nagekeken. Dus na heel wat geregel en een vertaler via de telefoon is Dick samen met de fietsenmaker naar Pequeri gegaan om een nieuwe ketting te scoren, wat niet is gelukt. Nu moet morgen de chauffeur van het kinderproject bij de fietsenmaker langs om de nieuwe ketting op te halen en mag Dick dan daarna met de fiets en ketting naar de fietsenmaker in Pequeri om het te laten maken. Haha gaat hier allemaal zo omslachtig. Oja de fietsenmaker woont op een uur afstand rijden hier vandaan.
Hihi en later blijkt dat de band van de fiets van Anita lek is. Tja gewoon blijven lachen zeggen ze dan toch? :p Dit is dus typisch Brazilië.


Heel veel liefs Jantine!